Niebieskie merynosy

Jakiś czas temu zakupiłam kilka metrów wełny merino w przepięknym kolorze zgaszonego błękitu. Dopiero teraz się wzięłam za szycie z tego materiału i żałuję, że tak późno. Wełna merino jest tak wspaniałą tkaniną, że aż nie chce się jej wypuszczać z rąk. Szyje się wspaniale, łatwo układa, bez trudu można jej nadać pożądany kształt. Ponadto ma świetne właściwości fizyczne: nie można się w niej przegrzać ani też za bardzo spocić, nie jest jednak w niej zimno. Ubrania z niej uszyte są bardzo wygodne, delikatnie tylko się gniotą a przede wszystkim świetnie wyglądają. Ostatnia super świetna zaleta tej tkaniny jest taka, że można a nawet trzeba ją prać ręcznie, w delikatnym płynie z lanoliną. To wykreśla z budżetu konieczność opłacania pralni gdyż pranie chemiczne, czy nawet wodne ale w pralni, dla wełny merino jest niezalecane :-)

Ja z tej wełny uszyłam sobie kostium. Na zdjęciach poniżej jestem sfotografowana w tym kostiumie po całym dniu noszenia go w pracy. Jak widać nie pogniótł się zbytnio a niewielkie zagniecenia widać tylko na rękawach i na spódnicy. Mogę również zdradzić, że dobrze uszyty kostium potrafi bardzo ładnie wymodelować sylwetkę, gdyż czy patrząc na te zdjęcia wyobrażacie sobie, że noszę rozmiar 42?
Jest to więc już rozmiarówka z działu L, więc większa a mimo to uważam, że wygląda OK :-)
Przede wszystkim, sylwetkę poprawia to, że wzrok przyciąga wyeksponowany dekolt, krótkie rękawy dodają lekkości, krótki żakiet zmniejsza górę a długa za kolano spódnica wydłuża i wysmukla sylwetkę od talii w dół. Wszystkie te zabiegi są zbawienne dla wyglądu. Koniecznością są oczywiście do tego buty na obcasie. Nawet niezbyt wysoki obcas wydłuży i równocześnie wysmukli sylwetkę.

Żakiet ma rękawy 3/4 i jest dość krótki. Dół jest lekko rozkloszowany. Główną ozdobą żakietu jest duży kołnierz oraz wiązanie w miejscu gdzie powinien być guzik. Pomysł z wiązaniem zaczerpnęłam z oglądanego niedawno filmu noir, z 40-go któregoś roku. Spódnica jest klasyczną ołówkową spódnicą o długości za kolano, z kontrafałdą zamiast tylnego rozporka.

Kontrafałdę postanowiłam zrobić już po tym jak wykroiłam tradycyjne rozcięcie. Aby zrobić kontrafałdę, doszyłam więc prostokąt materiału do planowanego rozcięcia. Następnie zaprasowałam go w kontrafałdę i przystębnowałam do spódnicy wzdłuż górnego brzegu powstającej właśnie w ten sposób kontrafałdy. 

Tak wygląda gotowe pęknięcie.

Suwak wszyłam zwykły pamiętając aby naprasować wcześniej paski fizeliny wzdłuż tego fragmentu brzegu, do którego będzie przyszyty suwak. 

Następnie wszyłam podszewkę i pasek. Zapięcie paska zrobiłam na guziczek. 

Tak wygląda gotowa spódnica. Żakietu nie fotografowałam w czasie szycia więc nie mogę wrzucić zdjęć, ale za chwilę będę szyła inny żakiet i na jego przykładzie zdradzę mój sposób na ładne wdanie rękawów.