Retro sukieneczka, będzie jedną z ulubionych od dziś!

Wreszcie znalazłam czas żeby pokazać Wam sukienkę, do której tak pracowicie produkowałam sobie guziczki! Tą sukienkę planowałam uszyć chyba z rok i w końcu się udało.
Jest to sukienka z burdy nr 1 z 1977 r - czyli mój rocznik! :-D
Uważam, że moda nie ma wieku, a z czasem staje się wręcz ciekawsza. Ja projekty z dawnych lat darzę szczególnym sentymentem i chętnie po nie sięgam.
Jak widzicie mój numer tej burdy jest już dość zużyty.

 Ta sukienka urzeka kobiecością, delikatnością i elegancją. Co więcej, możecie mi wierzyć lub nie - wcale nie była trudna do uszycia!

Do uszycia przeznaczyłam krepę z elastycznymi włóknami o takiej jakby lekko supełkowatej fakturze, w kolorze kremowym.

Zabawny był wykrój przodu, taki wygięty. To wygięcie oczywiście po zmarszczeniu spowoduje powstanie tego intrygującego przodu.

Ponieważ materiał jest elastyczny, do szycia użyłam nici do stretchu. Materiał nie jest gruby więc 75/11 wystarczą.

Całą sukienkę szyło się łatwo i znanymi wszystkim sposobami, więc postanowiłam ich szczegółowo nie opisywać. Podzielę się za to sposobem, może fajnym - nie wiem, na zrobienie równomiernego marszczenia.

Zaczęłam klasycznie, fastrygując odpowiedni odcinek (był on oznaczony na wykroju) a następnie przypinając do skrojonych oddzielnie listew zapięcia, równomiernie układając.

Już miałam przyszywać, gdy pojawiła się w mojej głowie myśl: czy drugą stronę uda mi się zrobić identycznie? Zaczęłam się zastanawiać - jak zrobić tak, żeby na 100% z prawej i lewej było równo, żeby marszczenia były identyczne. 

Wymyśliłam, że wyciągnę fastrygę i poukładam marszczenie, falka po falce, owijając materiał na grubym pisaku. Wypróbowałam jeszcze cieńszy pisak oraz grubszą rzecz - baterię AA. Ten pisak, który był na zdjęciu dawał najlepszy efekt. 

Dodatkowo, wymyśliłam że na wysokości biustu zrobię bardziej obfite marszczenie a niżej skromniejsze. Oznaczyłam sobie odpowiednie miejsce i od niego w dół posługiwałam się przy robieniu falek cieńszym pisakiem.

W ten sposób na obydwu częściach sukienki, prawej i lewej powstały identyczne fale marszczenia.

Części sukienki przyszyłam do listew zapięcia nie wyjmując szpilek ale musiałam sobie pomagać nożyczkami, aby ułożenie przyszywanych marszczeń było kontrolowane, w sensie, żeby maszyna nie zagięła wszystkiego automatycznie na przykład w dół. Ja chciałam żeby każda falka rozkładała się centralnie.

Udało się i wyszło całkiem ładnie.

Tak w skrócie o szyciu a tu już gotowa sukienka. Jeszcze przed praniem :-)
Oczywiście, jak zawsze, gdy się w nią ubiorę od razu strzelę fotkę i wrzucę.

Guziczki wyszły interesująco i myślę, że pasują do stylu sukienki.